Nerede o eski bayramlar, nerede o eski ramazanlar vs… Diye başlamıştım yazılarıma. Her tespitim siz sevgili okurlarımın takdirini toplamıştı. Ben eski örf adetlerimize inanılmaz değer veren bir insanım. Eskilerle, yenileri karşılaştırdıkça da içim kan ağlıyor adeta. Neler oluyor bize Allah aşkına… Bindik bir alamete, gidiyoruz kıyamete… Her yönümüzle Avrupalılaşıyoruz. Ne saygı kaldı ne de örf adet… Son olarak da teknoloji yedi bitirdi bizi maalesef…
Neyse söz fazla uzatmadan eski komşuluklardan söz etmek istiyorum. Neden mi? Çünkü o da bitti… Bir zamanlar komşu, bir fincan kahveydi, bir avuç tuzdu, bende kalmamış, sizde varsa dediğin kişiydi, dosttu, sırdaştı, dert ortağıydı, teselliydi, gözünün ve gönlünün aradığı kimseydi, çocuğunu güvenle emanet ettiğin kişiydi, külüne muhtaç olduğundu, çat kapı evine gittiğindi, İlacındı, eczanendi, doktorundu, dermanındı, son yolculuğunda arkanda kalanlarla ağlayanındı, bir derdin olduğunda akrabalarından bile önce koşanındı, sevincini ilk paylaştığındı, kusurunu kapatandı, köpeğinin bile sana karşı ürümediği kişiydi...
Ahir zaman alameti mi, teknolojinin değiştirdiği nesiller mi yoksa manevi açıdan insanların boşlukta olması mı? Bakmayın siz şimdilerde kimsede komşuluk ilişkisi kalmadığına. Eskiden komşuluk çok ama çok önemliydi. Komşunun hakkı da, hatırı da vardı.
60’lı, 70’li,80’li ve daha öncesindeki yıllarda sende tencere kaynıyorsa ve komşunun maddi durumu kötüyle o yemeklerden kaplara doldurulur ve komşuya da verilirdi. Siyah beyazlı TV döneminde tüm komşular evinde televizyon bulunan komşusuna gider ve orada TV izlerdi… Komşunun namusu senin namusundu. Komşunun derdi senin derdin, sevinci senin sevincindi.
Oysa şimdi o komşuluklardan eser kalmış değil ne yazık ki… Günümüzde komşuluk ilişkileri oldukça zayıflamış ve komşuluk kavramının içi tamamen boşaltılmış vaziyette. Günümüz insanı fezanın kapılarını açma peşindeyken, ne yazık ki bir türlü yan komşusunun kapısını açamıyor... Günümüz insanı yerin derinliklerine inmekle övünürken, ne yazık ki zahmet edip alt kattaki komşusuna inemiyor... Yaşanılan site ve apartmanlar oldukça güvenli iken, sitelerde yaşayan insanlar birbirlerine güvenemiyor...
Aynı çatı altında, yan yana ya da karşılıklı dairelerde oturanlar, birbirlerinin kim olduklarını bilmedikleri gibi, bu durumdan hiç de rahatsızlık duymuyorlar. Ne acıdır ki, aynı apartmanda yaşayanlar artık birbirlerinin isimlerini zillerden ya da kapıların üzerindeki plakalardan öğrenmekteler. Özetle, insanların birbiriyle selamlaşmaktan ve hal hatır sormaktan bile çekindiği ve “Komşusu açken tok yatan bizden değildir” hadisinin çoktan unutulduğu bir dönemde yaşıyoruz.
Şimdi öyle mi, komşusu açken tok yatan o kadar insan var ki, tabii tok bundan bi haber… Rabbim bizlere iyi komşuluklar nasip etsin inşallah…
Yorum Yazın