Dün akşam saatlerinde ölüm haberini aldığımda, dizlerimin bağı çözüldü, olduğum yere yığılıp kaldım. Kelimeler boğazıma düğümlendi, inanmak istemedim, bir şelale gibi akan göz yaşlarıma hakim olamadım. Akrabaya düşkünlüğün, yardımseverliğin, gülen gözlerinle gönüllerde taht kurdun koca yürekli adam…
Dünyayı etkisi altına alan ve birçok insanının ölümüne neden olan Covid-19 illetiyle tam 35 gün mücadele ettin, ne yazık ki bu lanet virüs senide aldı bizden… Ah Osman abi ah, bir gün senin ölüm haberini köşeme taşıyacağım aklımdan geçmezdi…
Hastaneye gitmeden üç gün önce aramıştın beni, özlediğini ve yemekte buluşup hasret gidermek için sözleşmiştik seninle… Olmadı be güzel insan olmadı…Virüs belası hasret gidermemize engel oldu. Seni pençesine aldı. Direndin, direndin, son nefesine kadar mücadele ettin… Olmadı be abi bu savaşı kaybettin, ardından seni çok seven o kadar çok akraba, dost, arkadaş bıraktın ki anlatamam…
O gülen gözlerini,koca yüreğini asla unutmayacağız can abi, hep kalbimizde yaşayacaksın,nurlar içinde uyu Osman Bacara abim…
